Tatoeëerder Doreen Garner breekt racisme in de industrie af

Deze Black History Month vieren we door enkele van onze favoriete zwarte artiesten te erkennen die uitzonderlijk tattoo-werk produceren. Een van deze artiesten is Doreen Garner, die werkt vanuit Saved Tattoo in Brooklyn. We gingen zitten met Garner om haar mening te horen over raciale diversiteit, discriminatie en vertegenwoordiging in de tattoo-industrie van 2020. Bekijk ons ​​interview met Garner en om een ​​afspraak te maken kijk hier website.

Is de behandeling van ras door de industrie verbeterd sinds je begon met tatoeëren??

Toen ik voor het eerst begon met tatoeëren in 2016, was ik autodidact, dus ik was niet echt “in de industrie”.." Ik kon pas over een paar jaar zeggen hoe het er aan toe was. Sindsdien heb ik het gevoel dat er iets, maar niet veel, is veranderd. Er zijn zeker meer mensen die zich uitspreken over het gebrek aan diversiteit in de industrie en in winkels. Sociale media zijn echt een geweldig middel geweest om enkele van de meer racistische daden die plaatsvinden en worden uitgevoerd door mensen binnen de tattoo-industrie aan de kaak te stellen. Bijvoorbeeld, succesvolle blanke tattoo-artiesten / tattooshops die afbeeldingen van zwarte mensen verzadigen om ze eruit te laten zien alsof ze van een ander ras zijn of zelfs extremer, Oliver Peck zet meerdere keren een zwart gezicht op.

Positief is dat ik geloof dat het verbinden van platforms zoals Instagram en accounts zoals @inkthediaspora gerund door Tann Parker heeft de gemeenschap van zwarte tattoo-artiesten geholpen sterker te worden omdat we weten wie we allemaal zijn, waar we allemaal zijn met een sterker gevoel van kameraadschap, bewustzijn en solidariteit.

Je hebt gezegd dat de tattoo-industrie raciale diversiteit mist. Waarom denk je dat dat is??

Ik denk dat het een combinatie is van white privilege, vrijheid en middelen. Er zijn veel obstakels waar zwarte mensen dagelijks mee te maken hebben die erg afleidend kunnen zijn terwijl ze werken aan persoonlijke doelen, professionele doelen en soms zelfs levend thuiskomen. Ik denk dat mensen die don't dit soort obstakels dagelijks ervaren vanwege hun fysieke uiterlijk / raciale identiteit hebben de vrijheid om tattooshops met meer gemak te openen en te runnen en worden in machtsposities geplaatst om te controleren wie er in dienst komt. Er is ook een gebrek aan zichtbaarheid, vertegenwoordiging en steun voor zwarte mensen die al jaren floreren in de tattoo-industrie. Ze moeten gevierd worden met hetzelfde enthousiasme als hun Europees-Amerikaanse collega’s. Ik geloof echt dat als dat eenmaal gebeurt, meer aspirant-tatoeëerders van kleur mensen zullen zien die vertegenwoordigen hoe hun professionele traject eruit zou kunnen zien.

Een ander punt dat u noemde, was dat kunstenaars de foto’s van hun klanten desatureren om er witter uit te zien. Maar ik heb gemerkt dat de meeste van je tatoeages op gekleurde mensen staan. Hoe komt het dat andere artiesten vooral tatoeages op een bleke huid benadrukken en waarom ga je tegen die norm in??

Ik denk dat het een combinatie van dingen kan zijn. Misschien denken ze dat hun werk er op een lichter oppervlak beter uitziet, erkennen mensen het racisme dat binnen die beslissing bestaat niet. Misschien mikken mensen ook op een specifieke klantenkring, wat ook een racistische voorkeur is. Ze denken misschien niet dat [hun werk] er goed uitziet bij hun klanten met een donkere huidskleur, omdat ze niet weten hoe ze mensen met een gemêleerde huid goed moeten fotograferen. Of ze weten misschien niet hoe ze mensen met een gemelaneerde huid moeten tatoeëren.

Afhankelijk van in welk deel van het land je woont, kan er ook een gebrek zijn aan zwarte en bruine mensen. Wat in sommige opzichten niet per se hun schuld is, maar ook waarom zou je op zo’n plek willen wonen? Wie weet.

Wat mijn IG betreft, ik post foto’s van de mensen die ik tatoeëer, en mijn klantenkring is gewoon heel divers. Ik tatoeëer in Brooklyn, dus dat is een factor, maar er zijn ook mensen uit verschillende steden en landen gereisd om zelfs tatoeages van mij te laten zetten en ik denk dat het komt door het bereik in mijn portfolio. Diversiteit straalt vertrouwen uit.

Veel tatoeëerders hebben, zowel in privé- als in openbare gesprekken, verklaard dat een zwarte huid moeilijker te tatoeëren is of dat hun stijl/benadering van tatoeëren niet zal werken. Wat denk je daarvan?

Als mensen zeggen dat het moeilijker is om een ​​zwarte huid te tatoeëren, geven ze eigenlijk toe dat ze het liefst werken op klanten met een blanke en bleke huid. Elk fysiek lichaam is anders en het huidtype van elke persoon is anders. Je benadering van tatoeëren zou niet one size fits all moeten zijn. Als tatoeëerder is het jouw verantwoordelijkheid om erachter te komen wat het beste werkt voor je klant met stijlflexibiliteit. Als uw stijl van tatoeëren de voorkeur geeft aan een blanke huid, moet u zich afvragen wat uw bedoelingen zijn bij het nemen van dat soort beslissingen en uitzoeken wat u kunt doen om de toegankelijkheid te vergroten, ongeacht het fysieke uiterlijk..

In je werk moedig je zwarte mensen aan om zich te laten tatoeëren door zwarte artiesten. Waarom is dat belangrijk voor jou??

Ik denk dat het belangrijk is om te investeren in zwarte bedrijven in het algemeen. Mensen zouden door iedereen getatoeëerd moeten worden, maar het is ook belangrijk voor zwarte mensen om de ervaring op te doen om getatoeëerd te worden door een andere zwarte persoon. Voor mij zeggen veel van mijn klanten: “Dit is de zachtste tatoeage die ik ooit heb gehad”, of “Ik waardeer het dat je me vraagt ​​​​of ik in orde ben.” Ik maak er een punt van om mijn klanten veel zorg te geven. Soms hebben we gesprekken over tattooshops die ze in het verleden hebben bezocht, waar ze zeiden: “Ik herinner me dat de [kunstenaar] niet tegen me praatte” of “de tatoeage voelde onnodig gewelddadig aan.” Ze hebben ook melding gemaakt van ongepaste opmerkingen die zijn gemaakt, of hoe ze zich ongezien of ongemakkelijk voelden in de wachtkamer. Ik zeg niet dat mensen alleen getatoeëerd moeten worden door mensen van kleur, maar ik denk wel dat het een ander soort ervaring kan zijn. Je moet weten met wie je graag werkt en bij wie je je het meest op je gemak voelt.

Op welke andere zwarte artiesten moeten onze lezers behalve jezelf letten??

Anderson Luna, André Malcolm, Wes Holland, Sophie C'est La Vie, Jay Baby, Chuck Jones, Oba Jackson, Debbie Snax, Jay Watkins, de lijst gaat maar door.

Je hebt veel erkenning gekregen voor je Black Panther Project en nu doe je andere tattoo-projecten om het zwarte erfgoed te vieren. Neem ons mee door een deel van de flits die je hebt gemaakt.

Sommige van de nieuwere afbeeldingen bevatten gevlochten haar en beschermende symbolen. Als je denkt aan het concept van beschermend zijn, denk je aan harnassen en schilden. Ik heb beschermende vlechtstijlen verwerkt met Adinkra, wat West-Afrikaanse symbolen zijn. Onlangs ben ik begonnen met het maken van heilige geometrische vormen met gevlochten haar. Ik heb hieraan gewerkt omdat ze voor mij persoonlijk erg meditatief zijn en mensen die mij volgen zich er echt mee identificeren. Het biedt een element van bescherming met beelden die direct hun identiteit en cultuur weerspiegelen.

Waar werk je nog meer aan??

Ik werk aan een project genaamd “MAD PAIN”. Het is een tattoo-podcast die zich richt op tattoo-artiesten die hun persoonlijke geschiedenis delen, geschiedenissen die we tot nu toe niet van andere tattoo-podcasts hebben gehoord. Ik interview ook enkele van mijn klanten die een buitengewoon leven leiden. De clientversie van de podcast heet “MAD PAIN Presents: Supreme Clientele”. Ik hoop dat project uit te breiden en misschien daarnaast een videoserie te starten.